Hoca bir bahar günü evinin bahçesine ağaç dikmektedir. Onu ilerlemiş yaşında, yıllarca sonra meyve verecek ağaçları dikmekte olduğunu gören komşuları takılırlar:
“- Hocam, Allah uzun ömür versin, ama yaşın hayli ilerlemiş. Sen bu ağaçların büyüdüğünü, meyve verdiğini görebilecek misin bari?”
Hoca, bir dikmekte olduğu fidanlara bakar, bir de ilerdeki yaşlı ağaçlara… sonra komşularına döner:
“- Bizden öncekiler bunları dikmiş: meyvesini biz yiyoruz. Biz de dikelim, bizden sonrakiler de bizim diktiğimiz ağacın meyvesini yesinler. Biz bugün onlara nasıl dua ediyorsak onlar da bize dua etsinler.”
(Marzubanname, trc. Sadruddin Şeyhoğlu, haz. Zeynep Korkmaz, Ankara 1973, s. 67. Hikaye için ayrıca bkz. Saim Sakaoğlu, Nasreddin Hoca Fıkralarından Seçmeler, s. 220)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder