Nasreddin Hoca’nın hocalığının yanında kadılığı da vardır. Bir gün kadılık makamında otururken öfkeli iki adamı huzuruna getirirler. Başlar biri anlatmaya… O anlattıkça Hoca kavuğunu sallayıp dinler. Sonunda adam haklı olduğunu ortaya koymaya çalışır:
“- Haklı değil miyim Hocam?”
“- Haklısın evlat der, Hoca, haklısın.”
Hoca öbür şikâyetçiye döner:
“- Eee… Anlat bakalım, nedir senin şikâyetin!”
Bu adam böyle şeyler anlatır ki ona da hak vermemek ne mümkün. Hoca, kavuğunu sallamaya devam eder. Derken adamın anlatacakları biter:
“- Ben haklı değil miyim Hocam?”
Hoca, şöyle cübbesini toplayıp kavuğunu düzelttikten sonra kararını açıklar:
“- Sen de haklısın evlat…”
Olanları bir perdenin arkasından dinleyen Hoca’nın hanımı, bir olayda iki tarafın da haklı olmasını anlayamaz ve Hoca’ya seslenir:
“- Be hey efendi, bu ne biçim karar? Böyle kadılık mı olur?”
Hanımını da aynı sabırla dinleyen Hoca ona da aynı cevabı verir:
“- Sen de haklısın hanım, sen de…”
Kaynak: Saim Sakaoğlu, Nasreddin Hoca Fıkralarından Seçmeler, Ankara: Akçağ Yayınları, 2006, s. 136
Kaynak: Saim Sakaoğlu, Nasreddin Hoca Fıkralarından Seçmeler, Ankara: Akçağ Yayınları, 2006, s. 137
Hepsi haklı
Dünya böyle! İşini bilen kişi
Kendi çıkarına uydurur işi.
-İyi, kötü-hep konuşan haklıdır.
İşte bu hikâye bunu anlatır.
Bir ters görüş bir anda nice bin aklı çeler.
Eskiler de boşuna dememişler.
Anlatılışa göre fetva verilir. Diye…
Neyse, lafı bırakıp geçelim hikayeye:
Bir gün iki adam gelir hoca’ya
İkisi de birbirinden davacı
Başlar birinci adam anlatmaya;
Söyler, yanar, yakılır acı acı
Hoca dikkatler dinler.
Sonunda da, “Doğru! Sen haklısın! Der.
Bunun üzerine fırlar öteki.
Meseleyi öyle bir anlatır ki
Hak vermemek elden gelmez duyunca.
Dinler, “Eh! Sen de haklısın.” Der Hoca.
Hoca’nın karısı da o anda oradadır.
Kocasının hükmünü duyar duymaz atılır:
“Canım, Hoca! Der, böyle şey olur mu?
Ya o haklı, ya da bu!”
O zaman Hoca karısına döner:
“Karı! Vallahi sen de haklısın!” der.
(Orhan Veli Kanık)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder