Hiç çocuğu olmamış bir yoksulun eşi nihayet gebe kaldı. Eşinin hamilelik süresince bir erkek çocuğu olması için Allah'a yakardı, "- Oğlum olursa sırtımdaki hırka dışında neyim var, neyim yoksa sadaka olarak dağıtacağım" diye adakta bulundu.
Allah'ın takdiriyle bir oğlu dünyaya geldi. Söz verdiği üzere, hırkası dışında, sahip olduğu her şeyi kendisi gibi yoksullara bağışladı. Sofralar kurdu, yedirip içirdi.
O sıralar Şam'daydım.
Yıllar geçti aradan. Dönüşte yoksul adamın yaşadığı mahalleye gittim. Komşularından durumu sordum. "- Subaşının zindanında yatıyor" dediler. Şaşırdım, nedenini sordum. Bir mahalleli, "- Oğlu şarap içerek sarhoş olmuş ve kavga etmiş. Birini vurmuş. Elinin kanıyla şehirden kaçmış. Kendisini bulamayınca babasını tutuklayıp zindana attılar" dedi.
"Zavallı" dedim kendi kendime, "Böylesi bir bela için dua etmiş."
Sadi-i Şirazi, Gülistan, haz. Sadık Yalsızuçanlar, İstanbul: Timaş, 1997, s. 182
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder