Bir ordugahta nöbet bekleyen iki yeniçeriden birinin yatıp uykuya vardığını refiki görmekle, dürterek demiş ki:
"- Ne yatıyorsun?"
"- Yatmıyorum, uzun oturuyorum!"
"- Ya neden sesin çıkmıyor?"
"- Etrafı dinliyorum!"
"- Gözlerini neden kapadın?"
"- Eskimesin diye!"
"- Ama horluyordun!"
"- Uykuyu korkutuyordum!"
Faik Reşad, Külliyât-ı Letâif, haz. Ahmet Özalp, İstanbul: Kitabevi, 1998, s.431
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder