Kargayla aynı kafese konulan papağan, üzüntü içinde,
"- Aman Allah'ım!" diyordu, "Bu ne iğrenç bir yüz! Ne sevimsiz bir görüntü! Ey uğursuz karga! Keşke doğuyla batı kadar uzak olsaydı aramızda mesafe."
İşin tuhaf yanı, karga da papağanla bir arada bulunmaktan rahatsızdı. Üzüntüyle, "- Bu ne kötü talih, bu ne aynı kararda durmayan felek!" diyor," Onuruma uygun olanı, bir bahçenin duvarında kendi cinsimden biriyle gezmektir" diye hayıflanıyordu.
Karga söylenmeye devam etti: "- Ne günahım vardı ki böyle boşboğaz bir aptalla aynı kafeste mahkum edildim?"
Sadi-i Şirazi, Gülistan, haz. Sadık Yalsızuçanlar, İstanbul: Timaş, 1997, s. 161
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder