Şeddâd b. el-Hâd (ra) şöyle anlatıyor: Akşam veya yatsı namazlarından biriydi. Torunu Hasan veya Hüseyin’i sırtına alan Hz. Peygamber (sas) yanımıza geldi, mihraba geçti, çocuğu yere koydu, tekbir alıp namaza durdu. Biz de arkasında saf olup namaza durduk. Peygamberimiz secdelerden birini fazla uzatınca, başımı kaldırıp baktım. Bir de ne göreyim; çocuk, secdeye varan Efendimizin sırtına binmiş! Ben hemen secdeme döndüm. Namaz bittikten sonra cemaat, “Ey Allah’ın Elçisi! Secdelerden birini uzatınca, başınıza bir hal geldi veya vahiy indi sandık” dediler. Peygamberimiz durumu şöyle açıkladı: “Bunlardan hiçbiri olmadı. Fakat torunum namazda sırtıma bindi. O sırtımdan inene kadar öylece durdum. Acele etmeyip hevesinin geçmesini bekledim (oyununu bozmak istemedim).”
(Nesâî, Tatbik 82; Ahmed, Müsned, III, 493; VI, 467)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder