Çocukken ibadete heveslenir, geceleri uyanır, namaz kılar, Allah'a yakarırdım.
Herkes uyuyordu bir gece. Babam uyanıktı sadece. Kur'an okuyordum.
"- İnsanlar neden geceyi uykuyla geçiriyor, kalkıp iki rekat namaz kılmıyorlar?" dedim.
"- Uyanık kalıp başkasını çekiştireceğine, keşke sen de uyusaydın" diye çıkıştı babam.
Bencil kişi sadece kendisini görür
Gözlerine kendi beğenmişlik perdesi gerilmiştir
Eğer Allah, gerçeği gören bir göz bağışlasaydı ona, kimsenin kusurunu görmez, sadece kendi yanlışını görürdü
Herşeyde Allah'ın kudret elini gören, kendisini de unutur, başkasını da.
Sadi-i Şirazi, Gülistan, haz. Sadık Yalsızuçanlar, İstanbul: Timaş, 1997, s. 86
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder