Sincar Mescidi'nde ezan okuyan çirkin sesli bir adam yaşardı. Mescidi inşa eden ne kadar iyi huylu ve gönlü yüce ise, ücretsiz ezan okuyan adam da o kadar kötü sesli ve fena huyluydu. Mescidi yaptıran onu incitmek istemiyordu. Fakat sesi dayanılır gibi değildi. Sonunda birgün çağırdı ve "- Herhangi bir karşılık beklemeden, sadece Allah rızası için bu işi yaptığını biliyorum. Mescidin eski müezzinleri on liraya aylıkla çalışırlardı. Sana yirmi lira öneriyorum; bu parayı al, fakat başka bir mescitte çalış."
Çirkin sesli müezzin kabul etti bu teklifi. Ve başka bir mescitte çalışmak üzere gitti. Bir süre sonra gelerek, "- Bana buradan gitmem için yirmi lira vermiştin" dedi, "Oysa şimdi müezzinlik yaptığım yerden uzaklaşmam için kırk lira veriyorlar. Sen bana zulmetmişsin."
Adam güldü, "- Sakın kabul etme. Bir süre daha çalış; yakında elli liraya çıkarırlar."
Sadi-i Şirazi, Gülistan, haz. Sadık Yalsızuçanlar, İstanbul: Timaş, 1997, s. 153
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder