Kötülüğe karşılık verme üslubu

^{Kırda oturan bir kimsenin ayağını köpek ısırdı. Hem de öyle bir öfke ile ki, sanki dişlerinden zehir damlıyordu.}

^{Bîçâre adam gece ayağının acısından uyuyamadı. Bir küçük kızı vardı. Kız, babasının haline acıdı. Biraz sertçe:}

^{“- Babacığım, senin dişin yok muydu? Sen de onun ayağını ısırmalıydın!” dedi.}

^{Adamcağız ayağının acısından ağlarken güldü:}

^{“- A benim güzel yavrucuğum. Evet, benim de dişim var. Hem de  köpeğin  ayağını  ısırmaya gücüm  yeterdi.  Fakat ağzımın, dişimin köpeğe dokunmasına gönlüm razı olmadı. Bu iş o kadar iğrenç, o kadar ağırdır ki, birisi eline kılıç alıp “şu köpeğin ayağını ısıracaksın, yoksa başını keserim” dese, yine o işi yapamam!”}

^{Köpek yaradılışta kötüdür. Fakat insan olan, köpeklik yapamaz.}

^{Sadi-i Şirazi, Bostan. krş. Sadık Yalsızuçanlar, s. 188}