10 Aralık 2010 Cuma

Hased ile Gıybet arasında


Nizamiye medresesinde vazifem vardı. Gece gündüz ders müzâkere ederdim.
Bir gün üstadıma:
“-Filân dostum bana haset ediyor. Ben hadis-i şerifin mânâsını hakkiyle verdiğim zaman o habisin içi karmakarışık oluyor!” dedim.
Çok edîp bir insan olan üstadım benden bu sözü işitince kızdı:
“- Tamam” dedi, “dostunun hasutluğu hoşuna gitmedi. Peki, gıybetin iyi bir şey olduğunu sana kim haber verdi. Eğer o kıskançlık cihetinden cehennem yolunu tuttu işe, sen de başka bir yoldan ona yetişeceksin!” dedi.
Sadi-i Şirazi, Bostan, krş. Sadık Yalsızuçanlar, s. 253

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder