Kişinin kendinden daha isabetli görüş bildirenin görüşünü kbul etmesi

^{Birisi müşkül bir meselenin halli için Hasreti Ali’ye müracaat etti. Şehirler fetheden düşmanları bağlıyan, İslâmlar’ın Emiri Hazreti Ali o husustaki bilgi ve düşüncesini söyledi. O mecliste hazır bulunan bir şahıs, Hazreti Ali’nin cevabına itiraz ile:}

^{“- Ey Ebu Hasan! Bu müşkülün cevabı buyurduğunuz veçhile değildir!” dedi.}

^{O şahsın itirazına, büyük namdar, ilim ve kemali herkesçe müsellem olan Hazreti Ali incinmedi. O şahsa:}

^{“- Pekâlâ. Daha iyi bir hâl sureti bilirsen söyle!” dedi.}

^{Bunun üzerine o şahıs bildiğini söyledi ve doğrusunu söylemek lazımsa, meseleyi pek güzel halletti.}

^{Hakkı söylemek, hakkı kabul etmek bir vazifedir. Güneş balçık ile sıvanmaz.}

^{Şah-ı Merdan Hazreti Ali o şahsın cevabını pek beğendi ve orada bulunan cemaate hitap ile:}

^{“- Ben yanılmışım, yanılmamak, sadece Cenâb-ı Hakk’a mahsustur. Bu zat daha iyi cevap buldu, daha doğru söyledi” dedi.}

^{Böyle bir itiraz, büyük bir makam sahibi birisinin sözüne karşı yapılsaydı, kibrinden onun yüzüne bakmadığı gibi:}

^{“- Büyüklerin huzurunda söz söylemek terbiyesizliktir! Bir daha böyle edebsizlik etmesin!” der ve adamlarına emreder, onu huzurundan kovdurur, hem de haksız yere onu dövdürürdü.}

^{Arkadaş! Kimin başında büyüklük, benlik varsa, onun hakkı, hakikati dinleyeceğini zannetme.}

<sup>Böyle benlik sahibi kimseler ilimden usanır; nasihatten arlanırlar. Evet ne kadar yağmur yağsa, taş üzerinde gelincik çiçeği bitmez.

Sadi-i Şirazi, Bostan , krş. Sadık Yalsızuçanlar, s. 205-206</sup>