Bir profesör, öğrencilerinin gürültüsüyle uğuldayan sınıfın kapısından içeriye girdi. Hocalarının içeriye girdiğini gören öğrenciler bir anda sustular. Profesör, gözlüklerinin üzerinden öğrencilerini tek tek gözden geçirdi. Sonra eline bir tebeşir alarak, tahtaya kocaman bir, 1 rakamını yazdı. Bu, kişiliktir “ dedi.
Hayatta sahip olabileceğiniz en kıymetli şey”
Sonra o kocaman 1 rakamının yanına bir “0” (sıfır) koyar ve :
Bu başarıdır! Der.
Hayatta sahip olabileceğiniz en kıymetli şey”
Sonra o kocaman 1 rakamının yanına bir “0” (sıfır) koyar ve :
Bu başarıdır! Der.
“Başarı gördüğünüz gibi 1’i 10 yapar.”
Sonra tahtaya bir “0” (sıfır) daha ilave eden Profesör:
“Bu da tecrübedir” dedi. Gördüğünüz gibi “10 tecrübe ile 100 oldu”
Daha sonra kendisini merak ve ilgi ile izleyen öğrencilerinin dikkat kesilmiş bakışları altında, kara tahtaya ard arda “0” (sıfır)lar yazmaya başlar.
“Bu, disiplindir…”
“Bu, yetenektir…”
“Bu, sevgidir ..”
“Bu, çalışkanlıktır…”
“Bu, paradır…”
“Bu, zekadır..”
Sonra tahtaya bir “0” (sıfır) daha ilave eden Profesör:
“Bu da tecrübedir” dedi. Gördüğünüz gibi “10 tecrübe ile 100 oldu”
Daha sonra kendisini merak ve ilgi ile izleyen öğrencilerinin dikkat kesilmiş bakışları altında, kara tahtaya ard arda “0” (sıfır)lar yazmaya başlar.
“Bu, disiplindir…”
“Bu, yetenektir…”
“Bu, sevgidir ..”
“Bu, çalışkanlıktır…”
“Bu, paradır…”
“Bu, zekadır..”
Eklenen her sıfırdan sonra, kara tahtadaki sayı katlanarak artıyordu.
100, 1000, 10.000, 100.000…
Sonunda profesör, tebeşiri bir kenara bırakır ve tahta silgisini eline alarak, en başta yazdığı
“1” rakamını sildi. Geriye ise bir sürü sıfır kalır.
Profesör öğrencilerine dönerek:
“Size en başta ne demiştim? Der.
“Bu “1” kişiliktir ve hayatta sahip olduğunuz en değerli şeydir.
Gördüğünüz gibi o “1” olmadı mı, gerisi hiçbir değer ifade etmez.
100, 1000, 10.000, 100.000…
Sonunda profesör, tebeşiri bir kenara bırakır ve tahta silgisini eline alarak, en başta yazdığı
“1” rakamını sildi. Geriye ise bir sürü sıfır kalır.
Profesör öğrencilerine dönerek:
“Size en başta ne demiştim? Der.
“Bu “1” kişiliktir ve hayatta sahip olduğunuz en değerli şeydir.
Gördüğünüz gibi o “1” olmadı mı, gerisi hiçbir değer ifade etmez.
Okul da böyledir, hayatın kendisi de…”
Selim Gündüzalp, Okul Öyküleri, İstanbul: Zafer Yayınları, 2006, s. 80-81 ***
Sınıf, öğrencilerin gürültü patırtısıyla sallanırken, sert görünümlü hoca kapıda beliriyor. Sınıfa bir bakıç atıp kürsüye geçiyor. Tebeşirle tahtaya kocaman bir (1) rakamı çiziyor.
“Bakın!” diyor. “Bu, kişiliktir. Hayatta sahip olabileceğiniz en değerli şey…” sonra (1)in yanına (0) koyuyor:”Bu, başarıdır. Başarılı bir kişilik (1)i (10) yapar. Bir (0) daha… bu, tecrübedir. (10) iken (100) olursunuz.”
Sıfırlar böyle uzayıp gidiyor: yetenek… Disiplin… Sevgi… Eklenen her yeni (0)ın, kişiliği 10 kat zenginleştirdiğini anlatıyor hoca… Sonra eline silgiyi alıp en baştaki (1)i siliyor. Geriye bir sürü sıfır kalıyor. Ve hoca yorumu patlatıyor:
“Kişiliğiniz yoksa öbürleri hiçtir.”
Sınıf, mesajı alıp sessizliğe gömülür…
Felsefe Diyarından Hikmet Yurduna Bilgelik Hikayeleri, haz. Cevdet Kılıç, İstanbul: İnsan Yay. 2008, s. 209-210
Felsefe Diyarından Hikmet Yurduna Bilgelik Hikayeleri, haz. Cevdet Kılıç, İstanbul: İnsan Yay. 2008, s. 209-210
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder