Büyüklük nisbidir

^{Bir köy kâhyası, oğlu ile yolda giderken, pâdişâhın bulunduğu alaya rastgeldiler.}

^{Çocuk baktı; bir takım çavuşlar gördü; kılıç gördü, teber gördü, atlastan kaftanlar, altın kemerler gördü ki av vuran pehlivanlar var, ellerine yaylarını almışlar; ok atan köleler var, tirkeşlerini takınmışlar, birisinin sırtında en ağır ipekli kumaştan kaftan, birisinin başında hüsrevanî külah, altın tas.}

^{Çocuk bu şevketi, bu debdebeyi görünce, kendi babası onun gözünde pek küçüldü.}

^{Babasına gelince, onun hali pek değişti, rengi attı, korkusundan bir bucağa kaçtı.}

^{Çocuk babasına sordu:}

^{“- Baba, sen köyün en büyüğü değil misin? Bütün büyüklerden büyük değil misin? Sana ne oldu, canından ümidi kestin. Heybet yelinden söğüt yaprağı gibi titredin” dedi.}

^{Babası cevap verdi:}

^{“-Evet oğlum; köyün en büyüğüyüm; buyruk sahibiyim. Fakat benim büyüklüğüm köyüme göredir.”}

^{Arkadaş! Büyükler pâdişâhın dergâhında bulundukları için büyük korku içindedirler.}

^{Ey bihaber! Sen hâlâ köydesin. Orada kendine bir paye veriyorsun.}

^{Sadi-i Şirazi, Bostan. krş. Sadık Yalsızuçanlar, s. 162}