“(Lokman) oğluna öğüt verirken şöyle konuştu: Ey benim yavrucuğum! Allah’a şirk koşma (O’ndan başkasına ilâhî sıfatlar yakıştırma)! Bil ki şirk gerçekten büyük bir zulümdür!
Yavrucuğum! Bil ki yaptığın (iyilik veya kötülük) bir hardal tanesi kadar olsa da bir kaya içinde veya gökler(in tepesin)de veya yerin derinliklerinde bulunsa, Allah onu getirir (meydana çıkarır ve hesâbını görür). Çünkü Allah Latîf’tir (ilmi en gizli şeylere kadar nüfûz edici ve kuşatıcıdır), Habîr’dir (her şeyden haberdârdır).
Yavrum! (Kendini kemâle erdirmek için) namazı dosdoğru kıl. (Başkalarını kemâle ulaştırmak için) doğru ve yararlı olanı (mârufu) emret, kötü ve eğriden (münkerden) vazgeçirmeye çalış. (Bu uğurda) başına gelebilecek her belâya sabırla katlan. Çünkü bunlar azîm ve kararlılık gösterilmeye değer işlerdendir.
(Yersiz) bir gurura kapılarak insanlara üstünlük taslama ve yeryüzünde küstahça gezip durma. Unutma ki Allah böbürlenerek küstahlık yapanları sevmez.
Yürüyüşünde (davranışlarında) ölçülü ve dengeli ol. Sesini yükseltme. Çünkü, unutma ki seslerin en çirkini eşeğin anırmasıdır.” (Lokman 31/13, 16-19)[1]
Bu âyetlerde, özelde Hz. Lokmân(as)’ın, genelde ise bir babanın çocuğuna neleri ve nasıl bir iletişim diliyle öğretmesi gerektiği açıklanmıştır. Dikkat edilecek olursa, sırasıyla îmân, ibâdet, ahlâk ve muamelât olmak üzere dînin/hayâtın ana konularından bahsedilmektedir.[2]
[1] Meâl ve parantez içi açıklamalar için bkz. Muhammed Esed, Kur’ân Mesajı, s. 836-837 ve Hasan Basri Çantay, Kur’ân-ı Hakîm ve Meâl-i Kerîm, II, 424-425
[2] Bu âyetlerin eğitim açısından îzâhı için bkz. Bayraktar Bayraklı, “Kur’ân-ı Kerîm’e Göre Çocuk Eğitimi”, İslâm’da Âile ve Çocuk Terbiyesi, II, 155-163; İbrahim Canan, Kur’ân’da Çocuk Eğitimi, s. 87-95; Abdurrahman Dodurgalı, Âilede Çocuğun Din Eğitimi, s. 126-127, 275-277
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder