“Ey insanlar! … Sizi belli bir süreye kadar rahimlerde tutarız. Sonra sizi (bebek) çocuk olarak dünyaya getirir ve büyüyüp gelişmenize imkân veririz de, böylece bir kısmınız gençlik/olgunluk çağına erişir. Öyle ki, kiminize (daha çocukluk çağında) ölüm tattırılırken, kiminiz de ömrün öyle fena/düşkün çağlarına (erzel-i ömür’e; ihtiyarlığa) eriştirilir ki, (bunar da) bildiğini bilmez olur.”[1]
“Ömrün en fena/düşkün çağı” olarak bahsedilen yaşlılık döneminde, bunama, alzheimer, parkinson hastalığı ve diğer bazı hastalıklar kaçınılmaz olarak karşılaşılacak sağlık sorunları olmamakla beraber, bu tür problemler yaşlılar arasında yeterince yaygın olabilmektedir. Yaşlanma döneminde zihinsel güç yitiminden kurtulmak mümkün olsa bile, hayatın ileri yaşlarında bulunan pek çok kimse kronik hastalık ve bedensel zayıflıkları muhtemelen hissedecektir. (M. Akif Kılavuz, age, s. 13)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder