“Ey Peygamber! Doğrusu sen, sevdiğin herkesi hidayete erdiremezsin. Fakat Allah dilediği kimseyi hidayete erdirir.”[1]
“Sen ne kadar çok arzulasan da yine insanların çoğu iman edici değillerdir.”[2]
Beşerî eğitimin sınırlı olması, devreye ilahî eğitimin girmesini zorunlu kılmaktadır. İlahi müdahalenin gerçekleşmesi için de eğitimcinin ve ana-babanın dua etmesi gerekmektedir. Bu metodu ilk peygamberden itibaren birçok peygamberde görmekteyiz.[3] Kur’an’da peygamberler zürriyetleri hakkında dua etmişlerdir. Hz. Peygamber, “Hiç şüphe yok ki üç kimsenin yaptığı dua kabul edilir: Anne-babanın çocuklarına yaptığı dua, misafirin duası ve mazlumun duası” demiştir.[4] Peygamberimiz de torunlarına ve ashab-ı kiramın çocuklarına hem doğduklarında hem de sonraki yıllarında dua etmiştir[5].
İslam eğitiminin doğum öncesi ilkelerinden biri de “dua”dır.[6] Peygamberler doğacak çocukları ve zürriyetleri hakkında dua etmiş; Allah’tan “göz nuru olacak (doğru yolda yürüyecek, idealleri gerçekleştirecek,)”[7], “temiz”[8], “Müslüman”[9], “şirkten uzak”[10], “sâlih (hayırlı; yaratılışı düzgün, kusursuz)”[11], “namazda devamlı ve duyarlı”[12] bir nesil dilemişlerdir.[13]
Allah’tan bir şeyi dua ile istemenin manası, önce bir hedef, bir gaye belirlemektir. Sonra o hedefe ulaşmak, gayeyi gerçekleştirmek için beşerin gücünde olan tedbirleri almak, sebeplere yönelmek, sonra da bunun ortaya çıkmasını Allah’a tevekkülle beklemektir. Sadece dille dua edip sebeplere yönelmemek tevekkül değil, tembelliktir; din buna cevaz vermez. Öyleyse iyi çocuk istemeyi Kur’an hedef olarak, evlenmenin gayelerinden biri olarak göstermiştir. Mümin aileye, iyi çocuk elde etmenin şartlarını, ilmini öğrenip onları yerine getirmek, tedbirini almak düşmektedir.[14]
[1] 28/Kasas, 56
[2] 12/Yusuf, 103
[3] Bayraktar Bayraklı, “Eğitimin Doğum Öncesi Boyutu”, İslâm’da Aile ve Çocuk Terbiyesi-I. İstanbul: İlmî nşr. ts., s. 174-175
[4] Ebu Davud, Salat 364; Tirmizi, Deavat 48; Buhari, Edebü’l-müfred, Kahire 1379, s. 169
[5] bkz. Buhari, Edeb 21, Deavat 30; Buhari, Edebü’l-müfred, Kahire 1379, s. 221; Ebu Davud, Edeb 108, Sünnet 22; İbn Hacer, el-İsabe, IV, 260
[6] Bayraktar Bayraklı, “Eğitimin Doğum Öncesi Boyutu”, İslâm’da Aile ve Çocuk Terbiyesi-I. İstanbul: İlmî nşr. ts., s. 174
[7] 25/Furkan, 74
[8] 3/Âl-i İmran, 38
[9] 2/Bakara, 128
[10] 14/İbrahim, 35
[11] 46/Ahkaf, 15; 7/A’raf, 189
[12] 14/İbrahim, 40
[13] bkz. İbrahim Canan, Kur’an’da Çocuk Eğitimi, İstanbul 1996, s. 49-51
[14] İbrahim Canan, “İslam’da Aile Terbiyesi”, İslam’da Aile ve Çocuk Terbiyesi, İstanbul 1996, II, s. 22; Canan, a.g.e., s. 47-48
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder