FITRAT

Yolda Tutulan At

Bir gün bir çiftçiyle oğlu, çiftlikte günlük işlerini yaparken sahipsiz bir at çıkagelmiş. Adam atın üstünde herhangi bir damga görememiş. Atı önlerine katmışlar. Onlar da kendi atlarıyla atı takip etmeye başlamışlar.

At çiftlik çıkışında bir yola sapmış ve bir süre gitmiş sonra yandaki gölü görmüş ve su içmek için yoldan çıkmış. Su içmeyi bitirince çiftçi onu tekrar yola çıkarmış. Bir süre daha gittikten sonra bu sefer atın karnı acıkmış ve çimenlik bir yere girmiş. Karnı doyunca çiftçi onu tekrar yolar çıkarmış.

Bu şekilde at birkaç kez daha yoldan çıkmış. Her seferinde çiftçi onu yola çıkarmış. Sonunda akşamüstü bir çiftliğe gelmişler.

Çiftliğin sahibi yanlarına gelmiş ve şaşkınlıkla şöyle demiş: “ Bu benim atım. İnanamıyorum. Peki, bu atın bana ait olduğunu nasıl anladınız? Atı getiren çiftçi, atın sahibine şöyle demiş: “Ben bulmadım. At kendisi buldu. Benim tek yaptığım onu yolunda tutmaktı.”

(Oğuz Saygın, Hayvanlar Dünyasından Örneklerle Kişisel Gelişim Öyküleri, İstanbul: Yakamoz Yayınları, 2008, s. 15-16)