Sözü özü doğru bir adamı şahitlik için mahkemeye götürürler. Kadıya da önceden bu adamı, doğruluğundan dürüstlüğünden dolayı methederler. Meğer Kadı’nın bir gözü körmüş. Adam içeri girer de Kadı’nın kör olduğu görünce, “Esselamu aleyküm kör Kadı!” der demez Kadı dayanamamış, “Yoo! Bu kadar da doğruluğu istemem!”
Faik Reşad, Külliyât-ı Letâif, haz. N. Ahmet Özalp, İstanbul: Kitabevi, 2. bs. 1998, s. 45
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder