Kanuni Sultan Süleyman, Mimar Sinan’a Süleymaniye camiini yaptırıyormuş. İnşaat bitmek üzereyken bir gün bir çocuk dikkatlice minareleri gözetliyormuş. Derken etrafındaki çocuklar ve kalabalık artmış. İlk bakan çocuk, “Minarelerden biri eğri” demiş. Çocuk eğri deyince kalabalık da eğri görmüş. Mimar Sinan durumu anlayıp işçileri çağırtmış. En kalın urganlarla o eğri denilen minareye bağlatmış. “Çekin, eğrilik düzelinceye kadar, bu çocuk yeter deyinceye kadar çekin” demiş. İşçiler, çocuk “yeter, eğrilik düzeldi” deyinceye kadar çekmişler. O zaman çocuk ve kalabalık dağılmış. Gözlerinde bir eğri minareyi düzelttirmiş olmanın gururu varmış. Koca Sinan’a bu gülünç durumu sorunca şöyle demiş: “Minarenin eğri olmadığını ben de biliyorum. Şayet bunu yaptırmasaydım o çocuk her önüne gelene bu eğriliği anlatacak ve insanlar da öyle zannedecekti. Ben size minareyi değil, insanların içindeki eğri bakan o gözü düzelttirdim.”
(Ahmet Bulut, Dünden Bugüne Seçme Nükteler, Trabzon, 2008, s. 72-73)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder