Bir imamın evi mescide çok uzakmış. Cemaat, “Hocam, yerin çok uzak her vakit gelmek senin için çok zordur. Yatsı namazını affettik, gelme. Biz başımızın çaresine bakarız” derler. İmam efendi, “Allah razı olsun ey cemaat. Hiç benim mürüvvetim yok mu? Ben de size sabah namazını bağışladım” der.
(Lamiizade abdullah çelebi, Latifeler, haz. Yaşar çalışkan, İstanbul 1997, s. 372)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder