Bir kış günü bir köy okulunda öğrenciler derste iken yoğun kar yağışı okulun bahçesini bembeyaz örtmüştür. Teneffüs zili çaldığında öğretmen ve öğrenciler bahçedeki dümdüz ve bembeyaz örtüyü görürler. Öğretmen öğrencilere döner ve;
Çocuklar hadi bir yarışma yapalım. Bu gördüğümüz karın üzerinde bahçenin bir ucundan diğer ucuna kadar dümdüz sağa sola sapmadan yürüyebilen yarışmayı kazanacak. Kim en düz şekilde yürürse o kazanacak. Çocuklar başlarlar yürümeye. Her biri en düzgün şekilde yürümek için çaba gösterirler. Yarışma biter. Öğretmen merdivenlere çıkar ve karın üzerindeki izlere bakar. Her öğrencinin bıraktığı ayak izlerinde az ya da çok sağa sola sapmalar vardır. Ancak bir öğrencinin bıraktığı iz ip tutulmuş gibi dümdüzdür. Bu öğrenci yarışmayı kazanır. Öğretmen öğrenciyi çağırır ve sorar.
Nasıl başardın oğlum, ne yaptın da bu kadar düz yürüyebildin.
Öğrenci cevap verir.
-Armut ağacı sayesinde öğretmenim.
Öğretmen şaşırır.
– ne alakası var oğlum armut ağacı ile senin düz yürümen arasında öğrenci cevap verir.
-Öğretmenim siz yarışmayı başlatınca ben gözümü bahçenin diğer ucundaki armut ağacına diktim. Gözlerimi armut ağacından hiç ayırmadan yürüdüm. Sadece armut ağacına baktım.
Hasan Yılmaz, Gençler, s. 89
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder