Hz. Ömer’e bir adam geldi ve oğlunun serkeşliğinden şikâyet etti. Hz. Ömer o kişinin oğluna, “Babana karşı gelirken Allah’tan korkmuyor musun? Babanın sende şu kadar hakkı vardır” diyerek çıkıştı. Çocuk şöyle dedi: “Ey müminlerin emîri! Peki, çocuğun da babası üzerinde hakkı yok mu?”
Hz. Ömer, “Evet, çocuğun da babası üzerinde hakkı vardır” dedi. “Şöyle ki: Evlenirken annesini araştırıp seçmeli, doğan çocuğuna güzel bir isim bulup koymalı ve ona Allah’ın Kitabı’nı okumayı öğretmeli.”
Bunu dinleyen çocuk, yemin ederek şöyle dedi: “Ey müminlerin emîri! Vallahi babam bunların hiçbirisini yerine getirmemiştir: Annemi seçmedi. Annem bir Mecûsî’ye âit zenci bir câriye imiş ve babam onu dört yüz dirheme satın almış. İsmimi de güzel koymamış; “pislik böceği” manasına gelen bir isim koymuştur. Allah’ın Kitabı’nı da bana öğretmemiş, bir harf olsun belletmeyi akletmemiştir.”
Bunları dinleyen Hz. Ömer, babaya döndü ve dedi ki: “Be adam! Bana gelip oğlunun serkeşliğinden, asiliğinden şikâyet ediyorsun. Oysa sen daha önce ona asi olmuş, haklarını çiğnemişsin. O sana kötülük etmeden, sen ona kötülükte bulunmuşsun. Yanımdan çık git!”
Ebu’l-Leys Semerkandî, Tenbîhü’l-gâfilîn, s. 138-139; Abdullah Nasıh Ulvan. İslam’da Aile Eğitimi. I-II. trc. Celal Yıldırım. Konya: Uysal Kitabevi, I, 147-148
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder