Çocuk, yaşadığını öğrenir

Eğer bir çocuk,

sürekli eleştirilerek, kusuru bulunarak büyürse,

başkasını kınamayı, ayıplamayı, suçlu çıkarmayı öğrenir.

Kin ve düşmanlık ortamında büyürse,

savaşmayı, kavga etmeyi öğrenir.

Korku ile büyürse,

endişeli ve evhamlı olmayı öğrenir.

Kendisine acınarak büyürse,

kendisine acımayı/üzülmeyi öğrenir.

Kendisiyle alay edilerek büyürse,

çekingen, sıkılgan, tutuk olmayı öğrenir.

Kıskançlık ile büyürse,

kıskanmayı, çekememezliği, haset etmeyi öğrenir.

Utandırılarak büyürse,

kendisini suçlu hissetmeyi, kendisini suçlamayı öğrenir.

Eğer bir çocuk,

teşvik edilme, cesaretlendirilme ile büyürse,

kendisine güvenmeyi öğrenir.

Hoşgörü ile büyürse,

sabrı ve tahammülü öğrenir.

Övgü ile büyürse,

takdir etmeyi, kadirşinaslığı, şükrânı öğrenir.

Kabul edilme ile büyürse,

sevgiyi öğrenir.

Onaylanma ile büyürse,

kendisini sevmeyi, kendisiyle barışık olmayı öğrenir.

Farkındalık ile büyürse,

bir amaç edinmenin iyi ve gerekli olduğunu öğrenir.

Paylaşma ile büyürse,

cömertliği öğrenir.

Dürüstlük ortamında büyürse,

doğruluğu ve dürüstlüğü öğrenir.

Adaletlilik, kurallara uyma, haklara saygı gösterme ile büyürse,

adaleti, hakkı, doğruluğu öğrenir.

İyilikseverlik, nezâket/saygı ile büyürse,

saygıyı öğrenir.

Güvenlik içinde büyürse,

kendisine ve başkalarına güvenmeyi, inanmayı, sadakati öğrenir.

Dostluk, samimiyet ortamında büyürse,

dünyanın yaşamak için güzel bir yer olduğunu öğrenir.

Ya senin çocuğun neyi yaşıyor; ne ile büyüyor?

(Dorothy Law Nolte, Children Learn What They Live, 1972)