Süfyan-ı Sevri, Askalan şehrine gitmiş. Orada bir müddet beklediği halde, kendisine bir şey soran olmayınca, “Bu diyarda ilim ölmüş. Artık benim beklememe lüzum yok. Vasıta ayarlayın gideyim” demiş. Böyle demesi, öğreticiliğin üstün değeri ve ilmin devamını sağlama arzusundandı.[1]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder